darktable

Komenda `darktable’ uruchamia darktable z graficznym interfejsem i pełną funkcjonalnością. Jest to standardowa metoda pracy z darktable.

darktable może być wywołane z następującymi parametrami linii poleceń:

darktable [-d {all,act_on,cache,camctl,camsupport,common,control,
               dev,expose,fswatch,imageio,input,ioporder,lighttable,lua,
               masks,memory,nan,opencl,params,perf,pipe,print,pwstorage,
               signal,sql,tiling,undo,verbose}]
          [--d-signal <sygnał>]
          [--d-signal-act <all,raise,connect,disconnect,print-trace>]
          [--disable-pipecache]
          [<input file>|<katalog zdjęć>]
          [--version]
          [--disable-opencl]
          [--configdir <katalog konfiguracji użytkownika>]
          [--library <plik biblioteki>]
          [--datadir <katalog danych>]
          [--moduledir <katalog modułów>]
          [--tmpdir <katalog tymczasowy>]
          [--cachedir <katalog pamięci podręcznej użytkowników>]
          [--localedir <katalog locale>]
          [--luacmd <komenda lua>]
          [--noiseprofiles <plik json prifili szumów>]
          [--conf <klucz>=<wartość>]
          [-t <liczba wątków openmp>]

Wszystkie parametry są opcjonalne. W większości przypadków darktable powinno być uruchamiane bez dodatkowych parametrów, użyje wtedy rozsądnych wartości domyślnych.

-d {all,act_on,cache,camctl,camsupport,common,control,dev,expose,fswatch,imageio,input,ioporder,lighttable,lua,masks,memory,nan,opencl,params,perf,pipe,print,pwstorage,signal,sql,tiling,undo,verbose}
Przesyła wyjście debugowania na terminal. Każdy system darktable może być diagnozowany oddzielnie. Możesz użyć tej opcji wiele razy, jeśli chcesz debugować więcej, niż jeden podsystem (e.g. darktable -d opencl -d camctl) lub zdiagnozować je wszystkie naraz (with -d all). Przełącznik -d common służy do podawania informacji o najważniejszych podsystemach podczas debugowania darktable lub jeśli chcesz udostępnić dziennik do zgłaszania problemów z darktable. Niektóre opcje debugowania (takie jak -d opencl) mogą również dostarczać bardziej szcegółowych wyników, które można wywołać za pomocą dodatkowej opcji -d verbose. Opcja pełna musi być wyraźnie podana, nawet przy użyciu opcji -d all.
--d-signal <sygnał>
Jeśli podano -d signal lub -d all, podaje sygnał do debugowania za pomocą tej opcji. Podaj ALL, aby debugować wszystkie sygnały lub określ sygnał, używając jego pełnej nazwy. Może być używany wielokrotnie.
--d-signal-act <all,raise,connect,disconnect,print-trace>
Jeśli podano -d signal lub -d all, określa akcję sygnału do debugowania za pomocą tej opcji.
--disable-pipecache
Wyłącza pamięć podręczną kolejki przetwarzania. Ta opcja dopuszcza tylko dwie linie pamięci podręcznej na kolejkę i powinna być używana wyłącznie do celów diagnostycznych.
<plik wejściowy>|<folder obrazu>
Przyjmuje opcjonalną nazwę pliku obrazu lub folderu. Jeśli podano nazwę pliku, darktable uruchamia się w widoku ciemni z otwartym plikiem. Jeśli podano folder, darktable uruchamia się w widoku stołu podświetlanego z zawartością tego folderu jako bieżącą kolekcją.
--version
Drukuje numer wersji darktable, informację o prawach autorskich oraz kilka innych przydatnych informacji i kończy działanie.
--disable-opencl
Zapobiega inicjalizacji podsystemu OpenCL przez darktable. Użyj tej opcji, jeśli darktable ulega awarii podczas uruchamiania z powodu wadliwej implementacji OpenCL.
--configdir <katalog konfiguracji>
Określa katalog, w którym darktable przechowuje konfigurację specyficzną dla użytkownika. Domyślna lokalizacja to $HOME/.config/darktable/.
--library <plik biblioteki>
darktable przechowuje informacje o obrazach w bazie danych sqlite w celu zapewnienia szybkiego dostępu. Domyślną lokalizacją pliku bazy danych jest nazwa pliku library.db w katalogu określonym przez --configdir lub domyślna lokalizacja, jaką jest $HOME/.config/darktable/. Użyj opcji --config, aby podać alternatywną lokalizację (np. jeśli chcesz przeprowadzić pewne eksperymenty bez naruszania oryginalnego pliku library.db). Jeśli plik bazy danych nie istnieje, darktable utworzy go za ciebie. Jako plik biblioteki możesz także podać :memory:; w takim przypadku baza danych będzie przechowywana w pamięci systemowej - wszystkie zmiany zostaną odrzucone po zakończeniu działania darktable.

Za każdym razem, gdy darktable się uruchamia, blokuje bibliotekę dla bieżącego użytkownika. Robi to poprzez zapisanie bieżącego identyfikatora procesu (PID) do pliku blokady <plik biblioteczny>.lock obok określonej biblioteki. Jeśli darktable znajdzie istniejący plik blokady dla biblioteki, natychmiast kończy działanie.

--datadir <katalog danych>
Określa katalog, w którym darktable znajdzie swoje dane potrzebne do uruchomienia. Domyślna lokalizacja zależy od twojej instalacji. Typowe lokalizacje to /opt/darktable/share/darktable/ i /usr/share/darktable/.
--moduledir <katalog modułów>
darktable ma strukturę modułową i organizuje swoje moduły jako biblioteki współdzielone do ładowania w czasie wykonywania. Ta opcja mówi darktable, gdzie program ma szukać swoich bibliotek współdzielonych. Domyślna lokalizacja zależy od twojej instalacji. Typowe lokalizacje to /opt/darktable/lib64/darktable/ i /usr/lib64/darktable/.
--tmpdir <katalog tmp>
Określa, gdzie darktable powinien przechowywać swoje pliki tymczasowe. Jeśli ta opcja nie jest dostarczona, darktable używa domyślnych ustawień systemowych.
--cachedir <katalog pamięci podręcznej>
darktable przechowuje bufor miniatur obrazów dla szybkiego podglądu obrazu i prekompilowanych plików binarnych OpenCL dla szybkiego uruchamiania. Domyślnie pamięć podręczna znajduje się w $HOME/.cache/darktable/. Równolegle może istnieć wiele pamięci podręcznych miniatur — po jednej dla każdego pliku biblioteki.
--localedir <katalog locale>
Określa, gdzie darktable może znaleźć ciągi tekstowe, specyficzne dla języka. Domyślna lokalizacja zależy od twojej instalacji. Typowe lokalizacje to /opt/darktable/share/locale/ i /usr/share/locale/.
--luacmd <polecenie Lua>
Ciąg znaków, zawierający polecenia Lua do wykonania po zainicjowaniu Lua. Te polecenia zostaną uruchomione po twoim pliku „luarc”.
Jeśli lua nie jest wkompilowana, ta opcja zostanie zaakceptowana, ale nic nie zrobi.
--noiseprofiles <plik json profili szumów>
Odczytuje plik json, który zawiera profile szumów, specyficzne dla aparatu. Domyślna lokalizacja zależy od twojej instalacji. Typowe lokalizacje to /opt/darktable/share/darktable/noiseprofile.json i /usr/share/darktable/noiseprofile.json.
--conf <klucz>=<wartość>
darktable obsługuje bogaty zestaw parametrów konfiguracyjnych, zdefiniowanych przez użytkownika w pliku darktablerc, zlokalizowanym w katalogu określonym przez --configdir lub domyślnie $HOME/.config/darktable/. Za pomocą tej opcji możesz tymczasowo nadpisać indywidualne ustawienia w wierszu poleceń - ustawienia te nie zostaną zapisane w darktablerc przy wyjściu.
-t <liczba wątków openmp>
ogranicza liczbę wątków openmp do użycia w sekcjach równoległych openmp.
--dump-pfm MODULE_A,MODULE_B, --dump-pipe MODULE_A,MODULE_B, --dumpdir KATALOG
Te opcje służą do diagnozowania wewnętrznej kolejki przetwarzania darktable. Na przykład, jeśli zostanie wywołany z --dump-pfm demosaic darktable zrzuci dane wejściowe i wyjściowe modułu demosaikowania jako pliki pfm. Domyślnie lokalizacja tych plików jest definiowana przez system operacyjny — jakiś folder tymczasowy zgłaszany w wynikach dziennika — ale można ją także zdefiniować jawnie za pomocą opcji --dumpdir.

translations