balans kolorów

Wszechstronne narzędzie do dostosowania balansu kolorów zdjęcia.

Modułu tego można używać do przywracania nienaturalnych przebarwień lub poprawiania wizualnej atmosfery obrazu za pomocą gradacji kolorów, popularnej techniki w przemyśle filmowym. Dla scenocentrycznej organizacji pracy rozważ użycie ulepszonego modułu balansu kolorów rgb.

🔗przegląd

Moduł balansu kolorów pozwala na selektywne przesunięcie kolorów według zakresu luminancji (cienie, śródtony, światła). Wykorzystuje dwie metody:

wznios, gamma, wzmocnienie
Metoda klasyczna, pozwalająca na bardziej rozdzielną kontrolę cieni względem świateł.
nachylenie, przesunięcie, potęga
Nowy standard, określony przez American Society of Cinematographers Color Decision List (ASC CDL) i bardziej dopasowany do edycji scenocentrycznej.

Ustawienia główne wpływają na całe zdjęcie. Nie są one dostępne w trybie wznios, gamma, wzmocnienie (RGB). Zakresy suwaków ograniczone są do zwykłych wartości ([50%; 150%] dla nasycenia, [-50%; 50%] dla kontrastu), ale większe i mniejsze wartości można wprowadzić z klawiatury po kliknięciu PPM na odpowiednim suwaku.

Dla większej łatwości obsługi w trybie nachylenie, przesunięcie, potęga zalecamy najpierw ustawienie nachylenia, potem przesunięcia, a na końcu potęgi. Nazwa trybu może być użyta do zapamiętania właśnie takiej kolejności.

Parametr cieni wywiera dużo większy efekt w trybie nachylenie, przesunięcie, potęga, niż w trybie wznios, gamma, wzmocnienie. Przełączając się z pierwszego z nich na drugi, dostosuj nasycenie w cieniach, dzieląc je przez ok. 10.

Uwaga: Choć moduł pracuje na kolorach RGB, jego umiejscowienie w kolejce przetwarzania umieszcza go w przestrzeni Lab. Dlatego też moduł konwertuje kolory z Lab na RGB, przeprowadza korekty, a następnie konwertuje z powrotem na Lab.

🔗presety

Udostępniliśmy kilka presetów dla lepszego zrozumienia sposobu działania modułu. Preset “dzielone tonowanie błękit/pomarańcz” oddaje popularny wygląd kinowy, jest także dobrym wyborem dla showcase. W zamierzeniu powinno używać się go w dwóch instancjach z wykorzystaniem masek. Pierwsza wyklucza tony skóry i przesuwa kolory neutralne w stronę turkusu. Druga niweluje częściowo efekt pierwszej i dodaje nieco żywiołowości do tonów skóry. Razem stworzą one rozdzielenie pomiędzy pierwszym planem a tłem. Maskowanie i parametry mieszania należy dostroić dla każdego zdjęcia indywidualnie.

Inne presety zawierają emulacje klisz Kodaka. W ten sposób możesz odtworzyć dowolny wygląd kliszy przy użyciu modułu balansu kolorów.

🔗kontrolki modułu

tryb
wznios, gamma, wzmocnienie (sRGB) jest trybem kompatybilności z darktable 2.4 i wcześniejszymi. W tym trybie transformacja koloru stosowana jest w przestrzeni sRGB, zakodowanej z gammą sRGB (średnia gamma 2.2).

wznios, gamma, wzmocnienie (ProPhoto RGB) jest tym samym trybem, co poprzedni, ale działa w zakodowanej liniowo przestrzeni ProPhotoRGB. W tym trybie składowe RGB skorygowane są w jasności XYZ (kanał Y), wpływają więc tylko na kolor, a luminancję korygują tylko “współczynniki”.

nachylenie, przesunięcie, potęga (ProPhoto RGB) stosuje ASC CDL w kodowanej liniowo przestrzeni ProPhoto RGB. Tak jak poprzedni tryb, parametry RGB korygowane są w luminancji XYZ liniowo. W tym trybie parametr nachylenia działa jak kompensacja ekspozycji, przesunięcie jako korekta poziomu czerni, a potęga – jako korekcja gamma. Wszystkie parametry mają pewien wpływ na cały zakres luminancji, ale nachylenie najbardziej wpływa na światła, przesunięcie – na cienie, a potęga – na śródtony.

suwaki kontroli koloru
Ustawienie tego elementu wpływa na interfejs użytkownika do kontroli cieni, śródtonów i świateł.

Kontrolki RGBL umożliwiają bezpośredni dostęp do parametrów RGB, które będą przesłane do algorytmu, a następnie korygowane w luminancji XYZ w zależności od użytego trybu. Są one jedynymi, przechowywanymi przez darktable w historii obróbki zdjęcia.

Kontrolki HSL są bardziej intuicyjne, ale to tylko interfejs: odcienie i nasycenia są obliczane wewnętrznie względem parametrów RGB i nie są nigdzie zapisywane. Podczas konwersji z HSL do RGB zakładana jasność HSL zawsze wynosi 50%, a parametry RGB są przeliczane w celu uniknięcia zmian jasności. Jednakże podczas konwersji z RGB na HSL jasność nie jest korygowana.

W efekcie edycja najpierw w RGB, następnie w HSL, a na koniec ponownie w RGB nie zachowa oryginalnych parametrów RGB, lecz znormalizuje je tak, żeby jasność HSL wyniosła 50%. W większości przypadków różnica jest prawie niezauważalna, szczególnie przy użyciu trybów, korygujących wewnętrznie parametry RGB w luminancji XYZ.

W obu trybach suwaki “współczynnika: wpływają na wszystkie kanały RGB od razu. Ich efekt jest podobny do kontrolek modułu poziomów i wpływa tylko na luminancję.

nasycenie wejściowe
Korekta nasycenia stosowana przed balansem kolorów. Może być wykorzystane do osłabienia kolorów przed zastosowaniem balansu, żeby ułatwić obróbkę trudniejszych zdjęć. Jeśli wyzerujesz nasycenie, stworzy to monochromatyczny obraz w oparciu o jasność, który może być wykorzystany jako maska luminancji w celu stworzenia kolorowych filtrów z ustawieniami balansu kolorów, takich jak dzielone tonowanie czy efekt sepii (jeśli użyjesz go razem z trybami mieszania).
nasycenie wyjściowe
Korekta nasycenia, zastosowana po balansie kolorów. Użyteczna, gdy znalazłeś już właściwy balans odcieni, ale efekt jest zbyt mocny i należy dostosować globalne nasycenie od razu, zamiast edytować oddzielnie nasycenie każdego kanału koloru kosztem potencjalnego zaburzenia samych kolorów.
punkt podparcia kontrastu
Suwak kontrastu umożliwia zwiększenie rozdzielenia luminancji. Wartość punktu podparcia określa wartość luminancji nie objętej korektą kontrastu, więc kontrast na nią nie zadziała. Wartości luminancji powyżej punktu podparcia zostaną wzmocnione niemal liniowo. Wartości luminancji poniżej wartości punktu podparcia zostaną skompresowane funkcją potęgową (tworzącą wybrzuszenie). Korekta następuje po nasyceniu wyjścia i stosowana jest oddzielnie na każdym kanale RGB, dlatego odcienie i nasycenia mogą zostać utracone dla skrajnych ustawień (cienie mogą zostać ponownie nasycone, a światła pozbawione nasycenia, mogą także pojawić się przesunięcia kolorów).
cienie, tony średnie, światła
W zależności od użytego trybu, cienie kontrolują wznios lub przesunięcie, ustawienie śródtonów kontroluje gammę albo potęgę, a świateł – wzmocnienie lub nachylenie. Parametry są przenoszone bez zmian podczas zmiany trybu.

W trybie RGBL zakres suwaków RGB ograniczony jest do [-0.5; 0.5]. W trybie HSL zakres suwaków ograniczony jest do [0%; 25%]. Wartości spoza tych zakresów mogą być wprowadzone z klawiatury lub poprzez kliknięcie PPM na suwaku.

Note: The shadows, mid-tones and highlights sliders can take up a great deal of space in the color balance module. The overall layout of these sliders can therefore be cycled through three different layouts by clicking on the shadows, mid-tones, highlights heading.

optymalizuj lumę
Próbnik w tej opcji zaznaczy całe zdjęcie i zoptymalizuje współczynniki dla cieni, śródtonów i świateł tak, aby na wyjściu modułu średnia luminancja wyniosła 50% Lab, maksymalna 100%, a minimalna – 0%. Jest to normalizacja histogramu, podobna do wykonywanej przez moduł poziomów. Optymalizator działa dokładnie jedynie w trybie nachylenie, przesunięcie, potęga.

Jeśli potrzebujesz większej kontroli, możesz wskazać trzy łatki przy użyciu próbników, znajdujących się obok suwaków współczynników, aby pobrać próbki luminancji w wybranych obszarach. Próbnik obok cieni pobierze minimalną luminancję, próbnik obok tonów średnich pobierze średnią luminancję, a próbnik obok świateł – maksymalną. Najwrażliwszym parametrem z tej trójki jest wartość dla śródtonów, ponieważ wybór nieznacznie tylko innego obszaru prowadzić będzie do drastycznej zmiany parametrów. Korzystanie z samych tylko próbników, bez przełączenia optymalizacji lumy, pozwoli na wykonanie korekty bez ogólnej optymalizacji, ale każdy parametr zostanie wtedy przeliczony z uwzględnieniem pozostałych dwóch. Po wybraniu próbek opis kontrolki zmieni się na “optymalizuj lumę na podstawie łatek”. Aby zresetować którąkolwiek z łatek, po prostu pobierz próbkę jeszcze raz. Łatki nie są zapisywane w parametrach i są przechowywane w pamięci tylko podczas bieżącej sesji.

Zauważ, że dostosowanie luminancji wpływa tylko na wyjście modułu balansu kolorów i nie odpowiada za korekty, dokonywane przez moduły znajdujące się później w kolejce przetwarzania (tj. moduły krzywej filmowej rgb, krzywej tonalnej, stref koloru czy poziomów). Nie zalecamy używania balansu kolorów do globalnego przemapowania luminancji, ponieważ nie zachowuje ono oryginalnych kolorów – lepiej nadają się do tego takie moduły, jak krzywa tonalna czy krzywa filmowa rgb. Korekty luminancji w module balansu kolorów wychodzą najlepiej wtedy, gdy używane są razem z korektą kolorów przy użyciu masek.

zneutralizuj kolory
Na zdjęciu, w którym część obszarów znajduje się w bezpośrednim świetle słonecznym, a inne wystawione są na działanie światła odbitego (cieni) lub na zdjęciu, gdzie obecnych jest kilka sztucznych źródeł światła jednocześnie, światła i cienie mają często różne temperatury barwowe. Takie obrazy szczególnie ciężko poddają się korekcji, gdyż żaden balans bieli nie pasuje do wszystkich kolorów od razu. Neutralizacja kolorów pomaga znaleźć kolory komplementarne dla cieni, śródtonów i świateł tak, aby zniwelować wszystkie zafarby, a średnim kolorem zdjęcia stała się neutralna szarość.

Podobnie jak w przypadku optymalizacji luma, próbnik kolorów obok etykiety neutralizacji kolorów uruchomi ogólną optymalizację całego obrazu. Działa to szczególnie dobrze w fotografii krajobrazowej oraz dla zdjęć z pełnym spektrum kolorów i luminancji.

W ujęciach nocnych i zdjęciach eventowych prawdopodobnie to nie zadziała i trzeba będzie ręczne wprowadzić próbowane rejony z użyciem próbników obok suwaka każdego odcienia. Dla próbkowania świateł pobierz kolor oświetlony światłem punktowym, neutralnie biały lub jasnoszary. Dla próbowania cieni pobierz kolor oświetlony ambientowym światłem, neutralnie czarny lub ciemnoszary. Dla próbkowania śródtonów użyj koloru oświetlonego przez oba rodzaje świateł.

Sukces optymalizacji zależy od jakości próbek. Nie każdy ich zestaw przełoży się na dobre rozwiązanie, upewnij się więc, że kolory wybranych łatek odpowiadają ich faktycznym. W wielu przypadkach optymalizator da prawidłowy odcień, ale zbyt duże nasycenie, które trzeba będzie poprawić. W niektórych przypadkach program nie przeliczy sensownej optymalizacji i potrzebny będzie albo reset parametrów nasycenia i ponowne pobranie, albo po prostu zakończenie po wybraniu próbek. Zauważ, że w automatycznej optymalizacji maksymalne nasycenie to 25%, co może okazać się niewystarczające w kilku przypadkach, ale w większości pozwoli uniknąć niespójnych efektów.

Jeśli wybierzesz łatki z próbników odcienia bez włączania optymalizacji, oprogramowanie wykona jedną rundę optymalizacji i zatrzyma pracę. Pozwoli ci to na oddzielną kontrolę każdego zakresu luminancji i uniknięcie przekłamań w skrajnych przypadkach. Korekcje odcienia i nasycenia są obliczane z uwzględnieniem dwóch pozostałych zakresów luminancji i trzech współczynników, wygenerują one zawsze kolor komplementarny względem wybranego obszaru. Jeśli zamiast tego chcesz wzmocnić kolor obszaru, dodaj 180° do otrzymanego odcienia. Po wybraniu łatek etykieta zmieni się na “zneutralizuj kolory na podstawie łatek”. Jeśli chcesz zresetować jedną łatkę, po prostu ponów zaznaczenie. Łatki nie są zapisywane w parametrach i są przechowywane w pamięci tylko podczas bieżącej sesji. Parametry automatycznej neutralizacji są dokładne tylko w trybie nachylenie, przesunięcie, potęga, ale w niektórych przypadkach mogą również zadziałać w trybie wznios, gamma, wzmocnienie.

translations