kalibracja koloru

Moduł kompleksowej korekcja przestrzeni barwnej, balansu bieli oraz miksera kanałów.

Ten prosty, ale potężny moduł może być użyty na kilka poniższych sposobów:

Do dostosowania (adaptacji chromatycznej) balansu bieli, we współpracy z modułem balansu bieli. W takim przypadku w module balansu bieli wykonujemy pewne wstępne korekcje (wymagane do efektywnego działania przez moduł demozaikowania), a moduł kalibracji koloru oblicza wtedy dokładniejszy perceptualnie balans bieli po zastosowaniu modułu wejściowego profilu koloru.
Jako prosty mikser kanałów RGB, dostosowujący wyjściowe kanały R, G i B w oparciu o ich odpowiedniki wejściowe do wykonywania krzyżowej korekty barwnej.
Dla dostosowania nasycenia i jasności zdjęcia w oparciu o względną siłę kanałów R, G oraz B każdego piksela.
Do stworzenia wyjścia w skali szarości w oparciu o względną siłę kanałów R, G i B, w sposób podobny do odpowiedzi czarno-białej kliszy.
Dla zwiększenia dokładności profilu koloru wejściowego, tworzonego przy użyciu wzorca kolorystycznego.

🔗Balans bieli w zakładce CAT (Transformacji adaptacji chromatycznej, ang. Chromatic Adaptation Transformation)

Adaptacja chromatyczna ma na celu przewidzieć, jak wszystkie powierzchnie na planie wyglądałyby oświetlone przez inne źródło światła. Tak naprawdę potrzebujemy określić, jak te powierzchnie wyglądałyby oświetlone światłem monitorowym, w celu dopasowania wszystkich kolorów na scenie do zmiany źródła światła. Balans bieli ma z kolei na celu sprawienie, aby wszystkie szarości były naprawdę neutralne (R = G = B), ale nie zwraca uwagi na pozostałą część zakresu kolorów. Ustawienie balansu bieli jest więc tylko częściową adaptacją chromatyczną.

Adaptacja chromatyczna kontrolowana jest z poziomu zakładki Chromatic Adaptation Transformation (CAT) modułu kalibracji koloru. Jeśli wykonujemy ją w ten sposób, potrzebujemy dodatkowo modułu balansu bieli; jest on potrzebny do przeprowadzenia operacji podstawowego balansu bieli (w połączeniu z parametrami z modułu profilu koloru wejściowego). Ten techniczny balans bieli (tryb “referencyjny aparatu”) jest płaskim ustawieniem sprawiającym, że szarości oświetlone standardowym źródłem światła D65 nabierają achromatycznego wyglądu i czyniącym proces demozaikowania dokładniejszym, ale nie dokonującym żadnej percepcyjnej adaptacji sceny. Faktyczna adaptacja przeprowadzana jest następnie w module kalibracji koloru, pod koniec korekcji przeprowadzanych modułami balansu bieli i profilu kolor wejściowego. Z tego też względu odradzamy używanie dedykowanych matryc w module profilu koloru wejściowego. Dodatkowo współczynniki RGB w module balans bieli muszą być dokładne, aby moduł ten działał w przewidywalny sposób.

Moduły kalibracji koloru oraz balansu bieli mogą być stosowane automatycznie w celu wykonania adaptacji chromatycznej dla nowych zdjęć poprzez ustawienie opcji organizacji pracy adaptacji chromatycznej (ustawienia > przetwarzanie > automatycznie aplikuj domyślne ustawienia adaptacji chromatycznej) na “nowy”. Jeśli wolisz wykonać całość balansu bieli wewnątrz modułu balansu bieli, wybierz ustawienie “dawny”. Wybór żadnej z tych opcji nie uniemożliwia użycia innych modułów (takich jak balans kolorów RGB) na późniejszych etapach kolejki przetwarzania w celu zastosowania kreatywnej korekty barwnej.

Domyślnie kalibracja koloru wykonuje adaptację chromatyczną poprzez:

odczyt danych Exif pliku RAW w celu uchwycenia balansu bieli, ustawionego przez aparat,
dostosowanie tego ustawienia przy użyciu referencyjnego balansu bieli z aparatu w module balansu bieli,
dalszego dostosowania tego ustawienia poprzez wejściowy profil koloru (tylko macierz standardowa).

Dla zachowania spójności domyślne ustawienia modułu kalibracji koloru zakładają, że w module wejściowego profilu koloru korzystamy ze standardowej macierzy – wszystkie ustawienia niestandardowe w tym module zostaną zignorowane. Domyślne wartości modułu kalibracji koloru potrafią jednak odczytywać każdy automatycznie zastosowany preset modułu balansu bieli.

Warto zauważyć również, że w przeciwieństwie do modułu balansu bieli, moduł kalibracji koloru wykorzystuje maski. Oznacza to, że możesz selektywnie korygować różne części zdjęcia, oświetlane z różnych źródeł.

W tym celu stwórz instancję modułu kalibracji koloru, aby wykonać globalne korekty, stosując maskę dla wyłączenia obszarów, które chcesz obsłużyć inaczej. Następnie stwórz drugą instancję modułu, ponownie wykorzystując maskę z poprzedniego modułu (odwróconą), wykorzystując maskę rastrową.

🔗praca z kartą CAT

The default illuminant and color space used by the chromatic adaptation are initialised from the Exif metadata of the RAW file “as set in camera”.

Alternatively you can use the color picker (to the right of the color patch) to select a neutral color from the image or, if one is unavailable, select the entire image. In this case, the algorithm finds the average color within the chosen area and sets that color as the illuminant. This method relies on the “gray-world” assumption, which predicts that the average color of a natural scene will be neutral. This method will not work for artificial scenes, for example those with painted surfaces.

Wybierz “jak z aparatu”, aby przywrócić domyślne ustawienia aparatu i ponownie odczytać dane Exif z RAW.

Kolorowa łatka pokazuje kolor aktualnie obliczonego iluminatora rzutowanego na przestrzeń sRGB. Celem algorytmu adaptacji chromatycznej jest przekształcenie tego koloru w czystą biel, co niekoniecznie oznacza przesunięcie obrazu w kierunku jego percepcyjnego odpowiednika. Jeśli iluminator jest prawidłowo ustawiony, obraz będzie miał taki sam odcień, jak pokazano na kolorowej łatce, gdy moduł jest wyłączony.

Po lewej stronie kolorowej łatki znajduje się przybliżenie CCT (skorelowanej temperatury koloru). Jest to temperatura, wyrażona w stopniach Kelvina, która jest najbliższa używanego oświetlenia. W większości programów do przetwarzania obrazu balans bieli zwykle ustawia się za pomocą kombinacji temperatury i odcienia. Jednakże, gdy źródło światła jest dalekie od światła dziennego, CCT staje się niedokładne i nieistotne, a CIE (Międzynarodowa Komisja ds. Oświetlenia) odradza jego stosowanie w takich warunkach. Odczyt CCT informuje o najbliższym znalezionym dopasowaniu CCT:

Gdy po CCT występuje “(światło dzienne)”, oznacza to, że bieżące oświetlenie jest bliskie idealnemu widmu światła dziennego ± 0,5%, a zatem wartość CCT jest znacząca. W takim przypadku zaleca się użycie źródła światła “D (światło dzienne)”.
Gdy po CCT występuje “(ciało doskonale czarne)”, oznacza to, że obecne źródło światła jest bliskie widmu idealnego ciała doskonale czarnego (Plancka) ± 0,5%, a zatem wartość CCT jest znacząca. W takim przypadku zaleca się użycie źródła światła “Plancka (ciało czarne)”.
Kiedy po CCT występuje „(niepoprawny)”, oznacza to, że wartość CCT jest bez znaczenia i błędna, ponieważ jesteśmy zbyt daleko od widma światła dziennego lub ciała doskonale czarnego. W takim przypadku zaleca się użycie oświetlenia niestandardowy. Adaptacja chromatyczna będzie nadal działać zgodnie z oczekiwaniami (patrz uwaga poniżej), więc znacznik „(niepoprawny)” oznacza tylko, że bieżący kolor oświetlenia nie jest dokładnie powiązany z wyświetlanym CCT. Tym oznaczeniem nie trzeba się martwić – jest po prostu po to, by kazać ci trzymać się z dala od oświetlenia światła dziennego i Plancka, ponieważ nie będą się zachowywać tak, jak można by się tego spodziewać.

W przypadku zastosowania jednej z powyższych metod wykrywania oświetlenia, moduł sprawdza, gdzie znajduje się obliczone oświetlenie, korzystając z dwóch wyidealizowanych widm (światła dziennego i ciała doskonale czarnego) i wybiera najdokładniejszy model widma do zastosowania w parametrze oświetlenie. Interfejs użytkownika zmieni się odpowiednio:

Suwak temperatury zostanie wyświetlony, jeśli wykryte źródło światła jest zbliżone do widma D (światło dzienne) lub Plancka (ciało doskonale czarne), dla którego CCT ma znaczenie.
Suwaki odcienia i chrominancji w przestrzeni CIE 1976 Luv oferowane są dla oświetlenia niestandardowe, co pozwala na bezpośredni wybór koloru oświetlacza w kontekście percepcyjnym bez żadnych pośrednich założeń.

Uwaga: Wewnętrznie oświetlenie jest reprezentowane przez jego bezwzględne współrzędne chrominancji w przestrzeni kolorów CIE xyY. Opcje wyboru oświetlenia w module są jedynie interfejsami do ustawienia tej chrominancji na podstawie rzeczywistych relacji i mają na celu przyspieszenie tego procesu. Dla algorytmu nie ma znaczenia, czy CCT jest oznaczony jako „nieprawidłowy” – oznacza to po prostu, że związek między CCT a odpowiednimi współrzędnymi xyY nie jest fizycznie dokładny. Niezależnie od tego ustawiony kolor dla oświetlenia, wyświetlany w łatce, zawsze będzie honorowany przez algorytm.

Podczas przełączania z jednego oświetlenia na drugie, moduł próbuje jak najdokładniej przetłumaczyć poprzednie ustawienia na nowe źródło światła. Przełączenie z dowolnego oświetlenia na niestandardowy całkowicie zachowuje ustawienia, ponieważ niestandardowy oświetlacz jest przypadkiem ogólnym. Przełączanie między innymi trybami lub z trybu niestandardowego na dowolny inny nie zachowa dokładnie ustawień z poprzedniego trybu z powodu błędów zaokrąglania.

Dostępne są inne zakodowane na stałe oświetlenia (patrz poniżej). Ich wartości pochodzą ze standardowych źródeł światła CIE i są bezwzględne. Możesz ich użyć bezpośrednio, jeśli wiesz dokładnie, jakiego rodzaju żarówka została użyta do oświetlenia sceny i jeśli ufasz, że profil wejściowy aparatu i współczynniki referencyjne (D65) są dokładne. W przeciwnym razie zobacz uwagi poniżej.

🔗kontrolki karty CAT

adaptacja

Robocza przestrzeń kolorów, w której moduł wykona transformację adaptacji chromatycznej i mieszanie kanałów. Dostępne są następujące opcje:

Bradford, liniowy (1985): Dokładna dla źródeł światła zbliżonych do światła dziennego i zgodne ze standardem ICC v4, ale daje kolory spoza gamutu dla trudniejszych źródeł światła.

CAT16 (2016): Domyślna i bardziej odporna na unikanie wyimaginowanych kolorów podczas pracy z szerokim gamutem lub nasyconymi kolorami cyjanowymi i fioletowymi. W większości przypadków jest dokładniejszy niż Bradford CAT.

Bradford, nieliniowy (1985): Czasami może dać lepsze wyniki niż wersja liniowa, ale bywa zawodna.

XYZ: Jest to najmniej dokładna metoda i generalnie nie jest zalecana z wyjątkiem celów testowania i debugowania.

brak (pomiń): Wyłącz wszelkie adaptacje i użyj roboczej przestrzeni RGB.

oświetlenie

Typ światła, zakładany do oświetlenia sceny. Wybierz spośród następujących:

jak potok przetwrzania (D50): Nie przeprowadza adaptacji chromatycznej w tej instancji modułu, ale po prostu wykonuje mieszanie kanałów, używając wybranej opcją adaptacji przestrzeni kolorów.

Standardowe źródło światła CIE: Wybierz jedno ze standardowych źródeł światła CIE (światło dzienne, żarowe, jarzeniowe, o równomiernej energii lub ciało doskonale czarne) lub niestandardowe źródło światła “oświetlenie LED”. Wszystkie te wartości są wstępnie obliczone – o ile czujnik aparatu jest odpowiednio wyprofilowany, można ich używać bez zmian. Dla oświetleń, które leżą w pobliżu miejsca Plancka, widoczna jest również dodatkowa kontrolka “temperatury” (p. niżej).

niestandardowy: Jeśli na obrazie dostępna jest neutralna szara próbka, kolor źródła światła można wybrać za pomocą próbnika kolorów lub ręcznie określić za pomocą suwaków odcienia i nasycenia (w percepcyjnej przestrzeni kolorów LCh). Próbka koloru obok próbnika kolorów pokazuje kolor obliczonego oświetlenia, użytego w kompensacji CAT. Próbnika kolorów można również użyć do ograniczenia obszaru używanego do wykrywania AI (poniżej).

(AI) wykryj z powierzchni obrazu: Algorytm ten uzyskuje średni kolor próbek obrazu, które mają wysoką kowariancję między kanałami chrominancji w przestrzeni YUV i wysoką wariancję wewnątrzkanałową. Innymi słowy, szuka on części obrazu, które wyglądają tak, jakby były szare, i odrzuca płaskie kolorowe powierzchnie, które mogą nie być szare. Odrzuca również szumy chromatyczne oraz aberracje chromatyczne.

(AI) wykryj z krawędzi obrazu: W przeciwieństwie do automatycznego równoważenia bieli modułu balansu bieli, które opiera się na założeniu „szarego świata”, ta metoda automatycznie wykrywa odpowiednie oświetlenie przy użyciu założenia „szarej krawędzi”, obliczając p-normę Minkowskiego (p = 8) laplacjana i próbując ją minimalizować. Oznacza to, że zakłada, że krawędzie powinny mieć ten sam gradient we wszystkich kanałach (krawędzie szare). Jest bardziej czuła na szum, niż poprzednia metoda wykrywania powierzchniowego.

jak z aparatu: Oblicza natężenie oświetlenia w oparciu o ustawienia balansu bieli, dostarczone przez aparat.

temperatura

Dostosowuje temperaturę barwową źródła światła. Przesuń suwak w prawo, aby uzyskać bardziej niebieskie oświetlenie, co sprawi, że obraz o balansie bieli będzie cieplejszy/bardziej czerwony. Przesuń suwak w lewo, aby uzyskać bardziej czerwone oświetlenie, co sprawia, że po kompensacji obraz wydaje się chłodniejszy/bardziej niebieski.

Ta kontrola jest przewidziana tylko dla oświetleń, które leżą w pobliżu miejsca Plancka i zapewnia precyzyjną regulację wzdłuż tego miejsca. W przypadku innych źródeł światła pojęcie “temperatury barwowej” nie ma sensu, dlatego nie ma suwaka temperatury.

odcień

Dla niestandardowego balansu bieli ustawia odcień koloru oświetlenia w przestrzeni kolorów LCh (pochodzącej z przestrzeni CIE Luv).

chrominancja

Dla niestandardowego balansu bieli ustawia chrominancję (lub nasycenie) koloru oświetlenia w przestrzeni kolorów LCh (pochodzącej z przestrzeni CIE Luv).

kompresja gamutu

Większość czujników kamery jest nieco wrażliwa na niewidzialne długości fal UV, które są rejestrowane w kanale niebieskim i wytwarzają “wyobrażone” kolory. Po skorygowaniu przez wejściowy profil kolorów kolory te wyjdą poza gamut (to znaczy, że niektórych kolorów nie da się poprawnie przedstawić jako tripletu [R,G,B] z wartościami dodatnimi w roboczej przestrzeni kolorów) i stworzą wizualne artefakty w gradientach. Adaptacja chromatyczna może również wypchnąć inne prawidłowe kolory z gamutu, jednocześnie wypychając kolory już spoza gamy w jeszcze większym stopniu.

Kompresja gamutu wykorzystuje percepcyjną metodę niedestruktywną, aby spróbować skompresować chrominancję, zachowując jednocześnie luminancję i odcień tak tylko, jak to możliwe, w celu dopasowania całego obrazu do gamutu roboczej przestrzeni kolorów kolejki przetwarzania. Jednym z przykładów, w których ta funkcja jest bardzo przydatna, są sceny zawierające niebieskie światła LED, które często są dość problematyczne i mogą powodować brzydkie obcinanie gamutu na finalnym zdjęciu.

odetnij ujemne wartości RGB z gamutu

Usuwa wszelkie ujemne wartości RGB (ustawia je na zero). Pomaga to uporać się ze złym poziomem czerni, a także z problemami z przycinaniem kanałów niebieskich, które mogą wystąpić w przypadku niebieskich diod LED. Ta opcja jest destrukcyjna dla koloru (może zmienić odcień), ale bez względu na wszystko zapewni prawidłowe wyjście RGB. Nigdy nie należy jej wyłączać, chyba że chcesz ręcznie zająć się mapowaniem gamutów i wiesz, co robisz. W takim przypadku użyj korekty poziomu czerni w module naświetlenia, aby pozbyć się ujemnego RGB (RGB oznacza światło, które jest energią i które zawsze powinno być wartością dodatnią), a następnie zwiększaj kompresję gamutu, aż nie pozostaną żadne stałe czarne plamy na zdjęciu. Właściwe odszumianie może również pomóc w pozbyciu się nieprawidłowych wartości RGB. Zauważ, że to podejście może być nadal niewystarczające do odzyskania niektórych głębokich i świetlistych odcieni niebieskiego.

Uwaga (1): Zgłoszono, że niektóre sterowniki OpenCL nie działają dobrze, gdy w kolejce przetwarzania występują ujemne wartości RGB, ponieważ wiele operatorów wykorzystuje logarytmy i funkcje potęgowe (krzywa filmowa, balans kolorów, wszystkie konwersje CIE Lab < -> CIE XYZ), które nie są zdefiniowane dla liczb ujemnych. Chociaż dane wejściowe są oczyszczane przed wrażliwymi operacjami, nie wystarcza to niektórym sterownikom OpenCL, które wyprowadzają pojedyncze wartości NaN (Not a Number). Te wartości NaN mogą być następnie rozprowadzane przez lokalne filtry (operacje rozmycia i wyostrzania, takie jak ostrość, kontrast lokalny, korektor kontrastu, filtr dolnoprzepustowy, filtr górnoprzepustowy, rozmywanie powierzchni i filmowe odzyskiwanie prześwietleń), co skutkuje sporymi czarnymi, szarymi bądź białymi kwadratami.

We wszystkich tych przypadkach musisz włączyć opcję „odetnij ujemne wartości RGB z gamutu” w module kalibracji kolorów.

Uwaga (2): Częstym przypadkiem niepowodzenia algorytmów kolorów w kalibracji kolorów (zwłaszcza kompresji gamutu) są piksele, które mają wartość luminancji 0 (kanał Y przestrzeni XYZ CIE 1931), ale niezerowe wartości chromatyczności (kanały X i Z przestrzeni CIE 1931 XYZ). Ten przypadek jest liczbową osobliwością, która nie pasuje do fizycznej rzeczywistości (piksel bez luminancji nie powinien również mieć chromatyczności), spowoduje dzielenie przez zero w przestrzeniach kolorów xyY i Yuv, a w rezultacie stworzy wartości NaN RGB. Ten problem nie został rozwiązany w ramach kalibracji kolorów, ponieważ jest to objaw złego profilowania wejściowego i/lub złego poziomu punktu czerni i należy go rozwiązać ręcznie, dostosowując profil kolorów wejściowych za pomocą miksera kanałów lub w korekcji poziomu czerni modułu ekspozycji.

🔗ostrzeżenia CAT

Efekt adaptacji chromatycznej tego modułu zależy od licznych założeń co do wcześniej poczynionych kroków w dotychczasowej pracy nad zdjęciem, i może być niechcący zaburzony na kilka sposobów. Dla uniknięcia takich błędów moduł kalibracji koloru zareaguje wyświetleniem ostrzeżeń w następujących okolicznościach.

Jeśli moduł kalibracji kolorów jest skonfigurowany do wykonywania adaptacji chromatycznej, ale moduł balansu bieli nie jest ustawiony na “jak z aparatu”, ostrzeżenia będą wyświetlane w obu modułach. Błędy te można rozwiązać, ustawiając moduł balans bieli na “jak z aparatu” lub wyłączając adaptację chromatyczną w module kalibracji koloru. Należy zauważyć, że niektóre sensory mogą wymagać niewielkich poprawek w module balansu bieli, w którym to przypadku ostrzeżenia te można zignorować.
Jeśli utworzono co najmniej dwie instancje kalibracji kolorów, z których każda próbuje wykonać adaptację chromatyczną, błąd zostanie wyświetlony w drugiej instancji. Może to być prawidłowy przypadek użycia (na przykład, gdy maski zostały skonfigurowane w celu zastosowania różnych balansów bieli do różnych nienakładających się obszarów obrazu) i wtedy ostrzeżenia można zignorować. W większości innych przypadków adaptacja chromatyczna powinna być wyłączona w jednej z instancji, aby uniknąć podwójnych poprawek.

Domyślnie, jeśli instancja modułu kalibracji kolorów przeprowadza już adaptację chromatyczną, każda nowa instancja, którą utworzysz, będzie automatycznie miała swoją adaptację ustawioną na „brak (pomiń)”, aby uniknąć tego błędu „podwójnej korekcji”.

Tryby adaptacji chromatycznej w kalibracji kolorów można wyłączyć, ustawiając opcję adaptacja na “brak (pomiń)” lub ustawiając oświetlenie na “jak kolejka przetwarzania (D50)” w zakładce CAT.

Ostrzeżenia te mają na celu zapobieganie typowym i łatwym błędom podczas korzystania z automatycznych domyślnych presetów w module w typowej organizacji pracy edycji RAW. W przypadku korzystania z własnych presetów i niektórych trybów organizacji pracy, takich jak edytowanie skanów klisz lub plików JPEG, ostrzeżenia te można i należy zignorować.

Zaawansowani użytkownicy mogą wyłączyć pokazywanie ostrzeżeń poprzez ustawienia > przetwarzanie > pokazuj ostrzeżenia.

🔗mieszanie kanałów

Pozostała część tego modułu to standardowy mikser kanałów, który pozwala dostosować wyjście R, G, B, kolorystykę, jasność i szarość modułu w oparciu o względną moc kanałów wejściowych R, G i B.

Miksowanie kanałów odbywa się w przestrzeni kolorów zdefiniowanej przez kontrolkę adaptacji na karcie CAT. Ze względów praktycznych te przestrzenie CAT są szczególnymi przestrzeniami RGB związanymi z fizjologią człowieka i proporcjonalnymi do emisji światła w scenie, ale nadal zachowują się w taki sam sposób, jak każda inna przestrzeń RGB. Użycie dowolnej z przestrzeni CAT może ułatwić proces strojenia miksera kanałów ze względu na ich powiązanie z fizjologią człowieka, ale możliwe jest również miksowanie kanałów w przestrzeni roboczej RGB kolejki przetwarzania poprzez ustawienie adaptacji na “brak (pomiń)”. Aby przeprowadzić miksowanie kanałów w jednej z adaptacji przestrzeni kolorów bez adaptacji chromatycznej, ustaw oświetlenie na “jak potok przetwarzania (D50)”.

Uwaga: Rzeczywiste kolory kolorów podstawowych CAT lub RGB używanych do miksowania kanałów, rzutowane na obszar wyświetlania sRGB, są tłem suwaków RGB, dzięki czemu możesz zobaczyć efekt przesunięcia kolorów, które się pojawi, dzięki zmienionym ustawieniom.

Miksowanie kanałów to proces, który definiuje współczynnik wzmocnienia/tłumienia dla każdego kanału jako proporcje wszystkich oryginalnych kanałów. Zamiast wprowadzać pojedynczą płaską korektę, która wiąże wartość wyjściową kanału z jego wartością wejściową (na przykład R_wy = R_we × korekcja), korekcja każdego kanału zależy od danych wejściowych wszystkich kanałów dla każdego piksela (na przykład R_wy = R_we × R_korekcja + G_we × G_korekcja + B_we × B_korekcja). W ten sposób kanały piksela współdziałają ze sobą (proces znany jako „przesłuch”), który jest odpowiednikiem obracania podstawowych kolorów przestrzeni kolorów w 3D. W efekcie jest to cyfrowa symulacja fizycznych filtrów kolorów.

Chociaż obracanie kolorów podstawowych w 3D jest ostatecznie równoznaczne z zastosowaniem ogólnej rotacji odcieni, związek między korekcjami RGB i wynikającą z nich percepcyjną rotacją odcieni nie jest bezpośrednio przewidywalny, co sprawia, że proces ten nie jest intuicyjny. „R”, „G” i „B” należy traktować jako mieszankę 3 świateł, które obracamy na kole w górę i w dół, a nie zestaw kolorów lub odcieni. Ponadto, ponieważ RGB nie rozdziela luminancji i chrominancji, ale jest konfiguracją oświetlenia addytywnego, kanał „G” jest silniej powiązany z percepcją luminancji przez człowieka niż kanały „R” i „B”. Wszystkie piksele mają niezerowy kanał G, co oznacza, że każda korekta kanału G prawdopodobnie wpłynie na wszystkie piksele.

Proces mieszania kanałów jest zatem powiązany z fizyczną interpretacją RGB (jako światła addytywnego), co sprawia, że doskonale nadaje się do gradacji kolorów podstawowych i korekcji oświetlenia, a także płynnie miesza zmiany kolorów. Jednak próba zrozumienia i przewidzenia tego z percepcyjnego punktu widzenia (jasności, odcienia i nasycenia) zakończy się niepowodzeniem i odradzamy ją.

Uwaga: Etykiety “R”, “G” i “B” na kanałach przestrzeni kolorów w tym module są jedynie konwencjami uformowanymi z przyzwyczajenia. Kanały te niekoniecznie wyglądają na “czerwone”, “zielone” i “niebieskie”, a użytkownikom odradza się próbowanie ich rozumienia na podstawie ich nazw. Jest to ogólna zasada, która dotyczy dowolnej przestrzeni RGB używanej w dowolnej aplikacji.

🔗zakładki R, G i B

Na najbardziej podstawowym poziomie można myśleć o zakładkach R, G i B modułu kalibracji kolorów jako o rodzaju mnożenia macierzy między macierzą 3x3 a wartościami wejściowymi [R G B]. W rzeczywistości jest to bardzo podobne do tego, co robi profil kolorów ICC oparty na matrycy, z wyjątkiem tego, że użytkownik może wprowadzić współczynniki matrycy za pomocą interfejsu graficznego darktable, zamiast odczytywać współczynniki z pliku profilu ICC.

┌ R_wy ┐     ┌ Rr Rg Rb ┐     ┌ R_we ┐
│ G_wy │  =  │ Gr Gg Gb │  X  │ G_we │
└ B_wy ┘     └ Br Bg Bb ┘     └ B_we ┘

Jeśli na przykład, otrzymałeś macierz do przekształcenia jednej przestrzeni kolorów w inną, możesz wprowadzić współczynniki matrycy do miksera kanałów w następujący sposób:

wybierz zakładkę R, a następnie ustaw wartości Rr, Rg ioraz Rb przy użyciu suwaków wejściowych R, G i B
wybierz zakładkę G, a następnie ustaw wartości Gr, Gg oraz Gb przy użyciu suwaków wejściowych R, G i B
wybierz zakładkę B, a następnie ustaw wartości Br, Bg oraz Bb przy użyciu suwaków wejściowych R, G i B

Domyślnie funkcja miksowania w kalibracji kolorów po prostu kopiuje kanały wejściowe [RGB] bezpośrednio do pasujących kanałów wyjściowych. Jest to równoważne mnożeniu przez macierz jednostkową:

┌ R_wy ┐     ┌ 1  0  0 ┐      ┌ R_we ┐
│ G_wy │  =  │ 0  1  0 │   X  │ G_we │
└ B_wy ┘     └ 0  0  1 ┘      └ B_we ┘

Jeśli chcesz bardziej intuicyjnie zrozumieć zachowanie suwaków miksujących na zakładkach R, G i B, rozważ następujące twierdzenia:

w przypadku kanału docelowego R przesunięcie suwaków w prawo spowoduje, że obszary R, G lub B obrazu będą bardziej „czerwone”. Przesunięcie suwaka w lewo sprawi, że te obszary będą bardziej „cyjanowe”.
w przypadku kanału docelowego G przesunięcie suwaków w prawo sprawi, że obszary R, G lub B obrazu staną się bardziej „zielone”. Przesunięcie suwaka w lewo sprawi, że te obszary będą bardziej „magenta”.
w przypadku kanału docelowego B przesunięcie suwaków w prawo sprawi, że obszary R, G lub B obrazu będą bardziej „niebieskie”. Przesunięcie suwaka w lewo sprawi, że te obszary staną się bardziej „żółte”.

🔗kontrolki zakładek R, G i B

Dla każdej zakładki R, G i B dostępne są następujące kontrolki:

wejście R/G/B: Określa, jak bardzo wejściowe kanały R, G i B wpływają na kanał wyjściowy w zależności od rozważanej zakładki.
normalizuj kanały: Zaznacz to pole wyboru, aby znormalizować współczynniki i spróbować zachować ogólną jasność tego kanału w końcowym obrazie w porównaniu z obrazem wejściowym.

🔗zakładki nasycenia i jasności

Jasność i nasycenie kolorów pikseli na obrazie można również regulować w oparciu o kanały wejściowe R, G i B. Wykorzystują one ten sam podstawowy algorytm, którego moduł krzywej filmowej rgb używa do mapowania tonów (co zachowuje proporcje RGB) i do nasycenia śródtonów (poprzez ich podbicie).

algorytm nasycenia: Ta kontrolka pozwala na aktualizację algorytmu nasycenia do nowej wersji 2021, dla edycji wykonanych przed darktable 3.6 – nie pojawi się ona dla edycji, które używają już najnowszej wersji.

🔗kontrolki zakładki nasycenia koloru

wejście R/G/B: Dostosowuje nasycenie kolorów pikseli w oparciu o kanały R, G i B tych pikseli. Na przykład dostosowanie suwaka wejście R wpłynie na nasycenie kolorów pikseli zawierających dużo „R” więcej niż pikseli zawierających tylko niewielką ilość „R”.
normalizuj kanały: Zaznacz to pole wyboru, aby spróbować utrzymać ogólne nasycenie na stałym poziomie między obrazami wejściowym i wyjściowym.

🔗kontrolki zakładki jasności

wejście R/G/B: Dostosowuje jasność niektórych kolorów obrazu w oparciu o kanały R, G i B tych kolorów. Na przykład, dostosowanie suwaka wejście R wpłynie na jasność kolorów zawierających dużo kanału R znacznie więcej niż kolorów zawierających tylko niewielką ilość kanału R. Podczas przyciemniania/rozjaśniania piksela zachowany jest stosunek kanałów R, G i B dla tego piksela, aby zachować odcień.
normalizuj kanały: Zaznacz to pole wyboru, aby spróbować utrzymać stałą ogólną jasność między obrazami wejściowym i wyjściowym.

🔗zakładka szarości

Innym bardzo użytecznym zastosowaniem kalibracji kolorów jest możliwość mieszania ze sobą kanałów w celu uzyskania wyjścia w skali szarości – obrazu monochromatycznego. Wybierz kartę szary i ustaw suwaki R, G i B aby kontrolować, w jakim stopniu każdy kanał ma wpływ na jasność wyjścia. Odpowiada to następującemu mnożeniu macierzy:

SZARY_wy  =   [ r  g  b ]  X  ┌ R_we ┐
                              │ G_we │
                              └ B_we ┘

W przypadku odcieni skóry względne wagi trzech kanałów będą miały wpływ na poziom szczegółowości obrazu. Nałożenie większej wagi na R (np. [0,9, 0,3, -0,3]) spowoduje wygładzenie odcieni skóry, podczas gdy podkreślenie G (np. [0,4, 0,75, -0,15]) uwydatni więcej szczegółów. W obu przypadkach kanał B jest redukowany, aby uniknąć podkreślania niepożądanej tekstury skóry.

🔗kontrolki zakładki szarości

wejście R/G/B: Określa, w jakim stopniu każdy z kanałów R, G i B ma wpływ na poziom szarości wyjścia. Obraz zostanie przekonwertowany na monochromatyczny tylko wtedy, gdy trzy suwaki sumują się do pewnej wartości niezerowej. Dodanie większej ilości B spowoduje uwydatnienie większej liczby szczegółów, a dodanie większej ilości R wygładzi odcienie skóry.
normalizuj kanały: Zaznacz tę opcję, aby spróbować zachować stałą jasność ogólną, niezależnie od aktualnej wartości suwaków.

🔗obszarowe mapowanie kolorów

Funkcja mapowania obszarów została zaprojektowana, aby ułatwić edycję wsadową serii zdjęć w efektywny sposób. W tym scenariuszu zazwyczaj tworzysz pojedyncze zdjęcie referencyjne dla całej partii, a następnie kopiujesz i wklejasz stos historii wywołania do wszystkich pozostałych obrazów w serii.

Niestety, temperatura barwowa światła często zmienia się nieznacznie pomiędzy zdjęciami, nawet w ramach tej samej serii wykonanej w tych samych warunkach. Może to wynikać z przejścia chmury obok słońca w świetle naturalnym lub z innego stosunku kolorowego światła odbitego do światła głównego. Każdy obraz będzie nadal wymagał indywidualnego dostrojenia, jeśli chcesz uzyskać idealnie równy wygląd całej serii, a to może być zarówno czasochłonne, jak i frustrujące.

Obszarowe mapowanie kolorów umożliwia zdefiniowanie docelowej chromatyczności (barwy i nasycenia) dla określonego obszaru obrazu (próbki kontrolnej), którą następnie porównujesz z tą samą docelową chromatycznością na innych obrazach. Próbka kontrolna może stanowić kluczową część obiektu, która musi mieć stały kolor, lub nieruchomą i równomiernie oświetloną powierzchnię w serii zdjęć.

Proces mapowania składa się z dwóch etapów.

🔗krok 1: ustaw cel

Istnieją dwa sposoby ustawiania docelowej chromatyczności dla próbki kontrolnej:

jeśli znasz lub spodziewasz się określonego koloru dla próbki kontrolnej (np. szarej karty, wzornika kolorów, produktu lub logo o określonym kolorze), możesz bezpośrednio ustawić jej wartości L, h i c, w wyliczeniu Lch z przestrzeni CIE Lab 1976,
jeśli chcesz po prostu dopasować wywołanie zdjęcia referencyjnego, ustaw tryb miejscowy na pomiar, następnie włącz próbnik kolorów (po prawej stronie plamy kolorów) i narysuj prostokąt nad próbką kontrolną. Kolumna wejście zostanie następnie zaktualizowana o wartości L, h, c próbki kontrolnej przed korekcją kolorów, a kolumna cel wyświetli wynikowe wartości L, h, c próbki kontrolnej po zastosowaniu bieżących ustawień kalibracji.

Jeśli zresetujesz wartości L, h, c, wartością domyślną będzie kolor neutralny o 50% jasności (średnia szarość) — może to być przydatne do szybkiego ustawienia średniego balansu bieli dowolnego obrazu. Jeśli chcesz dopasować próbkę kontrolną do neutralnej szarości, wystarczy zresetować suwak nasycenia, ponieważ ustawienia jasności i odcienia nie mają wpływu na chromatyczność neutralnych szarości.

Pamiętaj, że wartość docelowa nie jest resetowana po zresetowaniu samego modułu, ale jest przechowywana na czas nieokreślony w konfiguracji darktable i będzie dostępna przy następnym uruchomieniu lub następnym wywoływanym zdjęciu.

Opcja uwzględnij miksowanie kanałów pozwala wybrać miejsce próbkowania celu. Jeśli ta opcja jest wyłączona, kolor docelowy jest mierzony natychmiast po kroku CAT (transformacja adaptacji chromatycznej), który ma miejsce przed jakimkolwiek miksowaniem kanałów. Oznacza to, że jeśli w mikserze kanałów obowiązuje skalibrowany profil, to zostanie on odrzucony. Jeśli ta opcja jest włączona, kolor docelowy jest mierzony po etapach CAT i mieszania kanałów, z uwzględnieniem każdego skalibrowanego profilu. Jest to opcja zalecana w większości przypadków użycia.

Uwaga: Jeśli definiujesz swój cel na podstawie szarej plamy, powinieneś wiedzieć, że szara plama na próbnikach koloru nigdy nie jest całkowicie neutralna. Na przykład Datacolor Spyder ma lekko ciepłą szarość (odcień = 20°, nasycenie = 1,2), podczas gdy X-Rite sprzed 2014 r. ma zimniejszą, ale bardziej neutralną szarość (odcień = 240°, nasycenie = 0,3), a X-Rite post- Rok 2014 jest niemal idealnie neutralny (barwa = 133°, nasycenie = 0,2). Ogólnie rzecz biorąc, nie jest pożądane porównywanie próbki kontrolnej z idealnie neutralnym szarym wzorcem, a wręcz błędne – w przypadku używania szarych kart i próbników kolorów jako próbki kontrolnej.

🔗krok 2: dopasuj cel

Po otwarciu nowego obrazu tryb miejscowy zostaje automatycznie zresetowany do korekcji. Korzystając z próbnika kolorów, dołączonego do próbki koloru, możesz bezpośrednio ponownie wybrać próbkę kontrolną na nowym obrazie. Prawidłowe ustawienia oświetlenia wymagane, aby próbka kontrolna odpowiadała zapamiętanej chromatyczności docelowej, zostaną automatycznie obliczone, a ustawienie zostanie zaktualizowane w tej samej operacji.

Opcja uwzględnij miksowanie kanałów będzie musiała być ustawiona tak samo, jak podczas pomiaru celu, aby zapewnić spójne wyniki. Należy pamiętać, że dopasowanie docelowe definiuje jedynie ustawienia oświetlenia używane w transformacji adaptacji chromatycznej – nie zmienia ustawień miksera kanałów, ponieważ kalibracja jest przeprowadzana w narzędziu kalibracyjnym sprawdzania kolorów. Jednakże ustawienia miksera kanałów można wykorzystać lub odrzucić przy obliczaniu ustawień oświetlenia, w zależności od tej opcji.

Tę operację można powtarzać tyle razy, z ilu zdjęć składa się seria, bez dalszej pracy.

🔗step 3: deactivate color mapping

The settings you configured in step 1 are sticky – they will stay active until you manually turn them off by resetting lightness to 50 and chroma to 0. Until then, every time you use this module (even after closing and restarting darktable), those settings will affect the results of an auto-whitebalance operation. To remind you that color mapping is active, especially while the section is collapsed, the heading will change from “area color mapping” to “area color mapping (active)” whenever chroma is nonzero or lightness is other than 50.

Uwaga: Idealne dopasowanie próbki kontrolnej do docelowej chromatyczności może w dalszym ciągu nie dać podobnego wyniku percepcyjnego, nawet jeśli liczby są dokładnie takie same. Stosunek jasności próbki kontrolnej do jej otoczenia, a także kontrasty kolorów występujące w kadrze, zmienią postrzeganie kolorów w sposób bardzo trudny do modelowania. Aby zbudować intuicję tego problemu, zobacz iluzję szarych truskawek.

🔗wydobywanie ustawień z pomocą próbnika koloru

Ponieważ mikser kanałów jest zasadniczo macierzą RGB (podobną do wejściowego profilu koloru, używanego dla obrazów RAW), można go użyć do poprawy dokładności kolorów wejściowego profilu kolorów poprzez obliczenie ustawienia kalibracji kolorów ad hoc.

Te obliczone ustawienia mają na celu zminimalizowanie różnicy kolorów między sceną odniesienia a danymi zdjęcia w danej sytuacji oświetleniowej. Jest to równoważne tworzeniu ogólnego profilu kolorów ICC, ale w tym przypadku profil jest przechowywany jako ustawienia modułu, które można zapisać jako presety lub style, aby móc je udostępniać i ponownie wykorzystywać między obrazami. Takie profile mają uzupełniać i udoskonalać ogólny profil wejściowy, ale go nie zastąpią.

Ta funkcja może pomóc w:

obsłudze trudnych źródeł światła, takich jak żarówki o niskim CRI, dla których sam balans bieli nigdy nie wystarczy,
digitalizacji dzieł sztuki lub produktów komercyjnych, gdzie wymagane jest dokładne odwzorowanie oryginalnych kolorów,
neutralizacji wielu różnych aparatów do „wspólnego mianownika”, w sesjach wielokamerowych, w celu uzyskania spójnego wyglądu bazowego i współdzielenia ustawień edycji kolorów ze spójnym efektem końcowym,
uzyskiwaniu rozsądnych kolorów od samego początku, uzyskiwaniu balansu bieli i usunięciu odbitego światła od razu, przy minimalnym wysiłku i czasie.

🔗obsługiwane wzorniki kolorystyczne

Aktualnie nie udostępniamy obsługi własnych wzorników, ale wspieramy obsługę ograniczonej liczby zweryfikowanych (od sprawdzonych producentów):

X-Rite / Gretag MacBeth Color Checker 24 (przed i po 2014),
Datacolor SpyderCheckr 24 (przed i po 2018),
Datacolor SpyderCheckr 48 (przed i po 2018).
Datacolor SpyderCheckr Photo.

Odradzamy korzystanie z tanich, niemarkowych wzorników koloru, ponieważ wierność kolorów pomiędzy partiami nie może być osiągnięta za niską cenę. Niedokładne wzorniki koloru zaprzeczają idei kalibracji koloru i mogą tylko pogorszyć sprawę.

Wzorniki IT7 i IT8 nie są obsługiwane, ponieważ trudno je przenosić i nie można ich używać na miejscu w przypadku profili ad-hoc. Te wykresy lepiej nadają się do tworzenia ogólnych profili kolorów, wykonywanych przy użyciu standardowego źródła światła, na przykład z Argyll CMS.

Uwaga: X-Rite zmieniło formułę swoich pigmentów w 2014 roku, a Datacolor w 2018, co nieznacznie zmieniło kolor plastrów. Obie formuły są obsługiwane w darktable, ale należy uważać, aby wybrać prawidłowy wzornik. W razie wątpliwości wypróbuj oba i wybierz ten, który daje najniższą średnią delta E po kalibracji.

🔗wymagania wstępne

W celu skorzystania z tej funkcji musisz zrobić zdjęcie testowe wspieranych wzorników, na miejscu, we właściwych warunkach oświetleniowych:

wykadruj wzornik na środku 50% pola kamery, aby obraz był wolny od winietowania,
upewnij się, że główne źródło światła jest wystarczająco daleko od karty, żeby rzucić równomierne pole świetlne na powierzchnię karty
dostosuj kąt między światłem, wzornikiem i obiektywem, aby zapobiec odbiciom i połyskowi na próbkach kolorów,
aby uzyskać najlepszą jakość profilu, należy uchwycić obraz o odpowiedniej jasności. Aby to osiągnąć, zrób kilka zdjęć wzornika techniką bracketingu (od -1 do +1 EV) i załaduj je do darktable, upewniając się, że wszystkie moduły między kalibracją kolorów a wyjściowym profilem kolorów są wyłączone. Wybierz obraz, w którym biała plama ma jasność L 94-96% w przestrzeni CIE Lab lub luminancję Y 83-88% w przestrzeni CIE XYZ (użyj globalnego próbnika kolorów). Ten krok nie jest bezwzględnie konieczny – alternatywnie można zrobić pojedyncze zdjęcie i zastosować kompensację ekspozycji zgodnie z zaleceniami zawartymi w raporcie profilu.

Jeśli warunki oświetleniowe są zbliżone do standardowego źródła światła od D50 do D65 (bezpośrednie światło naturalne, bez kolorowego światła odbitego), próbka kolorów może być użyta do stworzenia ogólnego profilu, który będzie odpowiedni dla każdego źródła światła dziennego po jedynie niewielkiej regulacji balansu bieli.

Jeśli warunki oświetleniowe są nietypowe i dalekie od standardowych źródeł światła, zdjęcie testera kolorów będzie można wykorzystać tylko jako profil ad hoc dla zdjęć zrobionych w tych samych warunkach oświetleniowych.

🔗użycie

Ustawienia używane w kalibracji kolorów zależą od wybranej przestrzeni CAT i dowolnych ustawień kolorów zdefiniowanych wcześniej w rurze w ramach modułów balansu bieli i wejściowego profilu koloru. Jako takie, wyniki profilowania (np. współczynniki mieszania kanałów RGB) są ważne tylko dla sztywnego zestawu ustawień przestrzeni CAT, balansu bieli i wejściowego profilu koloru. Jeśli chcesz stworzyć ogólny styl ze swoim profilem, nie zapomnij, że będziesz musiał uwzględnić również ustawienia z tych modułów.

Aby stworzyć własny preset/styl profilu, wykonaj następujące kroki:

Aktywuj moduł korekcji obiektywu, aby naprawić winietowanie, które może zmylić proces kalibracji.
U dołu modułu kalibracji kolorów kliknij strzałkę obok etykiety kalibracja z wzornikiem barw, aby wyświetlić elementy sterujące.
Wybierz odpowiedni model i producenta wzornika barw z listy rozwijalnej wykres.
Na podglądzie obrazu pojawi się nakładka z polami wzornika. Przeciągnij rogi wzornika tak, aby pasowały do wizualnych odniesień (kropek lub krzyżyków) wokół celu, aby skompensować wszelkie zniekształcenia perspektywy.
Kliknij przycisk odświeżenia, aby przeliczyć profil.
Sprawdź jakościowy raport profilu. Jeśli jest „dobry”, możesz kliknąć przycisk akceptuj. Jeśli nie, spróbuj zmienić strategię optymalizacji i ponownie odśwież profil.
Zapisz profil jako preset lub styl lub po prostu skopiuj i wklej ustawienia modułu do wszystkich zdjęć zrobionych w tych samych warunkach oświetleniowych, z widoku podświetlanego stołu lub rolki filmu.

Uwaga: Nie musisz używać standardowej matrycy w module wejściowego profilu koloru podczas wykonywania kalibracji, ale pamiętaj, że domyślny balans bieli „jak z aparatu” nie będzie działał poprawnie z żadnym innym profilem, i że będziesz musiał zawsze używać tego samego profilu wejściowego za każdym razem, gdy ponownie użyjesz takich ustawień kalibracji.

🔗czytanie raportu profilu

Raport profilu pomaga ocenić jakość kalibracji. Ustawienia kalibracji kolorów są jedynie optymalizacją „najlepszego dopasowania” i nigdy nie będą w 100% dokładne dla całego spektrum kolorów. Dlatego musimy śledzić „jak niedokładny” jest, aby wiedzieć, czy możemy ufać temu profilowi, czy nie.

Jeśli użyjesz złych profili, może to przynieść więcej szkody, niż pożytku.

🔗delta E i raport jakości

CIE delta E 2000 (ΔE) jest używana jako percepcyjna miara błędu między referencyjnym kolorem próbek a kolorem uzyskanym po każdym kroku kalibracji:

ΔE = 0 oznacza brak błędu – otrzymany kolor jest dokładnie taki, jak referencyjny. Niestety… to się nigdy nie wydarzy.
ΔE = 2.3 określana jest jako ledwo dostrzegalna różnica (ang. Just Noticeable Difference, JND).
ΔE < 2.3 oznacza, że przeciętny obserwator nie będzie w stanie zauważyć różnicy pomiędzy oczekiwanym kolorem referencyjnym a kolorem uzyskanym. Taki wynik jest satysfakcjonujący.
ΔE > 2.3 oznacza, że różnica pomiędzy oczekiwanym kolorem referencyjnym a otrzymanym jest zauważalna dla przeciętnego obserwatora. Nie jest to satysfakcjonujące, ale niekiedy nie da się tego uniknąć.

Raport jakości śledzi średnią i maksymalną ΔE na wejściu modułu (zanim cokolwiek zostanie zrobione), po etapie adaptacji chromatycznej (tylko balans bieli) i na wyjściu modułu (balans bieli i mikser kanałów). Na każdym kroku ΔE powinno być niższe niż na poprzednim kroku, jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem.

🔗dane profilu

Dane generowane w procesie profilowania składają się z matrycy RGB 3×3 oraz wykrytego źródła światła. Są one wyrażone w adaptacji przestrzeni CAT, zdefiniowanej na karcie CAT i są dostępne w przypadku, gdy chcesz wyeksportować te współczynniki do innego oprogramowania. Jeśli wykrytym oświetleniem jest światło dzienne lub ciało doskonale czarne, matryca powinna być dość ogólna i nadająca się do wielokrotnego użytku dla innych źródeł światła światła dziennego i ciała doskonale czarnego z dodatkiem niewielkiej regulacji balansu bieli.

🔗wartości normalizacji

Są to ustawienia, które należy zdefiniować bez zmian dla parametrów ekspozycji i korekty poziomu czerni w module ekspozycji, aby uzyskać możliwie najmniejszy błąd w swoim profilu. Ten krok jest opcjonalny i jest przydatny tylko wtedy, gdy wymagana jest najwyższa precyzja, ale uważaj na fakt, że może generować to ujemne wartości RGB, które zostaną przycięte w różnych punktach kolejki przetwarzania.

🔗nakładka

Nakładka wykresu wyświetla w środku każdej wstawki koloru koło, reprezentujące oczekiwaną wartość odniesienia tej wstawki, rzutowaną na przestrzeń RGB wyświetlacza. Pomaga to wizualnie ocenić różnicę między kolorem odniesienia a rzeczywistym bez konieczności przejmowania się wartościami ΔE. Ta wizualna wskazówka będzie wiarygodna tylko wtedy, gdy ustawisz moduł ekspozycji zgodnie z instrukcjami zawartymi w wartości normalizacji raportu profilu.

Po skalibrowaniu profilu niektóre kwadratowe próbki zostaną przecięte w tle jedną lub dwiema przekątnymi:

próbki, które nie są przecinane, mają ΔE < 2,3 (JND), co oznacza, że są na tyle dokładne, że przeciętny obserwator nie będzie w stanie zauważyć odchylenia,
próbki przecięte jedną przekątną mają 2,3 < ΔE < 4,6, co oznacza, że są umiarkowanie niedokładne,
próbki przecięte dwiema przekątnymi mają ΔE > 4,6 (2 × JND), co oznacza, że są bardzo niedokładne.

Ta wizualna informacja zwrotna pomoże ci ustalić kompromis optymalizacji, aby sprawdzić, które kolory są mniej lub bardziej dokładne.

🔗wzmocnienie profilu

Ponieważ każda kalibracja jest jedynie optymalizacją „najlepszego dopasowania” (przy użyciu metody ważonych najmniejszych kwadratów), niemożliwe jest, aby wszystkie łatki mieściły się w naszej tolerancji ΔE < 2,3. W związku z tym wymagany będzie pewien kompromis.

Parametr optymalizuj dla umożliwia zdefiniowanie strategii optymalizacji, która próbuje zwiększyć dokładność profilu w niektórych kolorach kosztem innych. Dostępne są następujące opcje:

brak: Nie używaj jawnej strategii, ale polegaj na niejawnej strategii zdefiniowanej przez producenta wzornika barw. Na przykład, jeśli wzornik ma w większości łatki o niskim nasyceniu, profil będzie dokładniejszy dla mniej nasyconych kolorów.
neutralne kolory: Daje pierwszeństwo szarości i mniej nasyconym kolorom. Jest to przydatne w rozpaczliwych przypadkach związanych z tanimi lampami fluorescencyjnymi i LED o niskim CRI. Jednak może to zwiększyć błąd w mocno nasyconych kolorach bardziej, niż brak profilu.
nasycone kolory: Nadaje priorytet kolorom podstawowym i bardzo nasyconym. Jest to przydatne w fotografii produktowej i komercyjnej, aby uzyskać właściwe kolory marki.
kolory skóry i gleby, kolory listowia, kolory nieba i wody: Nadaje priorytet wybranemu zakresowi odcieni. Jest to przydatne, jeśli temat zdjęć jest wyraźnie określony i ma typowy kolor.
przeciętna delta E: Próbuje ujednolicić błąd koloru w całym zakresie kolorów i zminimalizować średni błąd percepcyjny. Jest to przydatne w przypadku profili ogólnych.
maks. delta E: Spróbuje zminimalizować wartości odstające i duże błędy kosztem błędu średniego. Może to być przydatne do przywrócenia nasyconych odcieni niebieskiego.

Bez względu na to, co robisz, strategie, które faworyzują niskie średnie ΔE, będą zwykle miały wyższe maksymalne ΔE i na odwrót. Ponadto błękity są zawsze trudniejszym zakresem kolorów, aby uzyskać poprawność, więc kalibracja zwykle ogranicza się do ochrony błękitu kosztem wszystkiego innego lub wszystkiego innego kosztem błękitu.

Łatwość uzyskania prawidłowej kalibracji zależy od jakości oświetlenia sceny (należy zawsze preferować oświetlenia dzienne i wysokie CRI), jakości podstawowego wejściowego profilu koloru, kompensacji punktu czerni ustawionej w module ekspozycji, ale przede wszystkim na matematycznych właściwościach matrycy filtrów sensora kamery.

🔗kontrola profilu

Możliwe jest użycie przycisku sprawdź wyjściową ΔE (pierwszy po lewej stronie, na dole modułu) w celu wykonania pojedynczego obliczenia ΔE wzornika kolorów w odniesieniu do danych wyjściowych modułu kalibracji kolorów. Można to wykorzystać na następujące sposoby:

Do sprawdzenia dokładności profilu obliczonego w określonych warunkach w porównaniu z próbnikiem kolorów wykonanym w różnych warunkach.
Aby ocenić wydajność dowolnej korekcji kolorów wykonanej wcześniej w kolejce przetwarzania, ustawiając parametry kalibracji kolorów na wartości, które skutecznie ją wyłączają (CAT adaptacja na brak, wszystko inne jest ustawione na wartość domyślną) i po prostu używając średniej ΔE jako metryki wydajności.

🔗uwagi

Możliwość użycia standardowych oświetlaczy CIE i interfejsów opartych na CCT w celu zdefiniowania koloru oświetlacza zależy od dobrych wartości domyślnych dla standardowej matrycy w module wejściowego profilu koloru, jak również rozsądnych współczynników RGB w module balansu bieli.

Niektóre aparaty, zwłaszcza te firmy Olympus i Sony, mają nieoczekiwane współczynniki balansu bieli, które zawsze powodują, że wykryty CCT jest nieważny, nawet w przypadku prawdziwych źródeł światła dziennego. Ten błąd najprawdopodobniej pochodzi z problemów ze standardową matrycą wejściową, która jest pobierana z Adobe DNG Converter.

Możliwe jest złagodzenie tego problemu, jeśli masz ekran komputera skalibrowany do oświetlacza D65. Możesz to zrobić w następujący sposób:

Wyświetl białą powierzchnię na ekranie, na przykład otwierając puste płótno w dowolnym oprogramowaniu do edycji zdjęć
Zrób aparatem rozmazane (nieostre) zdjęcie tej powierzchni, upewniając się, że w kadrze nie ma żadnego „pasożytniczego” światła, nie ma przycięcia i używasz przysłony od f/5,6 do f/8,
Otwórz obraz w darktable i wyodrębnij balans bieli za pomocą próbnika kolorów w module balansu bieli ze środkowej części obrazu (regiony niecentralne mogą być narażone na aberracje chromatyczne). Spowoduje to wygenerowanie zestawu 3 współczynników RGB.
Zapisz preset dla modułu balansu bieli z tymi współczynnikami i automatycznie zastosuj je do dowolnego kolorowego obrazu RAW utworzonego przez ten sam aparat.