darktable
Komenda `darktable’ uruchamia darktable z graficznym interfejsem i pełną funkcjonalnością. Jest to standardowa metoda pracy z darktable.
darktable
może być wywołane z następującymi parametrami linii poleceń:
darktable [-d {all,cache,camctl,camsupport,control,dev,
fswatch, input, lighttable, lua, masks, memory, nan,
opencl, perf, pwstorage, print, sql, ioporder,
imageio,undo,signal}]
[<plik wejściowy>|<folder obrazu>]
[--version]
[--disable-opencl]
[--library <plik biblioteki>]
[--datadir <katalog danych>]
[--moduledir <katalog modułów>]
[--tmpdir <katalog tmp>]
[--configdir <katalog konfiguracji użytkownika>]
[--cachedir <katalog pamięci podręcznej użytkownika>]
[--localedir <katalog lokalny>]
[--luacmd <polecenie Lua>]
[--noiseprofiles <plik json profili szumów>]
[--d-signal <sygnał>]
[--d-signal-act <all,raise,connect,disconnect,print-trace>]
[--enforce-tiling]
[--conf <klucz>=<wartość>]
[-t <liczba wątków openmp>]
Wszystkie parametry są opcjonalne. W większości przypadków darktable powinno być uruchamiane bez dodatkowych parametrów, użyje wtedy rozsądnych wartości domyślnych.
-d {all,cache,camctl,camsupport,control,dev,fswatch,input,lighttable,lua,masks,memory,nan,opencl,perf,pwstorage,print,sqlioporder,imageio,undo,signal}
- Przesyła wyjście debugowania na terminal. Istnieje kilka podsystemów darktable i debugowanie każdego z nich można aktywować osobno. Możesz użyć tej opcji wiele razy, jeśli chcesz debugować dane wyjściowe więcej niż jednego podsystemu (np.
darktable -d opencl -d camctl
). --d-signal <sygnał>
- Jeśli podano
-d signal
lub-d all
, podaje sygnał do debugowania za pomocą tej opcji. PodajALL
, aby debugować wszystkie sygnały lub określ sygnał, używając jego pełnej nazwy. Może być używany wielokrotnie. --d-signal-act <all,raise,connect,disconnect,print-trace>
- Jeśli podano
-d signal
lub-d all
, określa akcję sygnału do debugowania za pomocą tej opcji. --enforce-tiling
- Wymusza użycie kafelków, nawet w systemach z dużą ilością pamięci (dla łatwiejszego debugowania problemów z kafelkowaniem).
<plik wejściowy>|<folder obrazu>
- Przyjmuje opcjonalną nazwę pliku obrazu lub folderu. Jeśli podano nazwę pliku, darktable uruchamia się w widoku ciemni z otwartym plikiem. Jeśli podano folder, darktable uruchamia się w widoku stołu podświetlanego z zawartością tego folderu jako bieżącą kolekcją.
--version
- Drukuje numer wersji darktable, informację o prawach autorskich oraz kilka innych przydatnych informacji i kończy działanie.
--disable-opencl
- Zapobiega inicjalizacji podsystemu OpenCL przez darktable. Użyj tej opcji, jeśli darktable ulega awarii podczas uruchamiania z powodu wadliwej implementacji OpenCL.
--library <plik biblioteki>
- darktable przechowuje informacje o obrazie w bazie danych sqlite w celu szybkiego dostępu. Domyślna lokalizacja tego pliku bazy danych to
$HOME/.config/darktable/library.db
. Użyj tej opcji, aby podać alternatywną lokalizację (np. jeśli chcesz przeprowadzić kilka eksperymentów bez narażania oryginalnego plikulibrary.db
). Jeśli plik bazy danych nie istnieje, darktable utworzy go za ciebie. Możesz także podać:memory:
jako plik biblioteki, w którym to przypadku baza danych jest przechowywana w pamięci systemowej – wszystkie zmiany są odrzucane po zakończeniu działania darktable. -
Za każdym razem, gdy darktable się uruchamia, blokuje bibliotekę dla bieżącego użytkownika. Robi to poprzez zapisanie bieżącego identyfikatora procesu (PID) do pliku blokady
<plik biblioteczny>.lock
obok określonej biblioteki. Jeśli darktable znajdzie istniejący plik blokady dla biblioteki, natychmiast kończy działanie. --datadir <katalog danych>
- Określa katalog, w którym darktable znajdzie swoje dane potrzebne do uruchomienia. Domyślna lokalizacja zależy od twojej instalacji. Typowe lokalizacje to
/opt/darktable/share/darktable/
i/usr/share/darktable/
. --moduledir <katalog modułów>
- darktable ma strukturę modułową i organizuje swoje moduły jako biblioteki współdzielone do ładowania w czasie wykonywania. Ta opcja mówi darktable, gdzie program ma szukać swoich bibliotek współdzielonych. Domyślna lokalizacja zależy od twojej instalacji. Typowe lokalizacje to
/opt/darktable/lib64/darktable/
i/usr/lib64/darktable/
. --tmpdir <katalog tmp>
- Określa, gdzie darktable powinien przechowywać swoje pliki tymczasowe. Jeśli ta opcja nie jest dostarczona, darktable używa domyślnych ustawień systemowych.
--configdir <katalog konfiguracji>
- Określa katalog, w którym darktable przechowuje konfigurację specyficzną dla użytkownika. Domyślna lokalizacja to
$HOME/.config/darktable/
. --cachedir <katalog pamięci podręcznej>
- darktable przechowuje bufor miniatur obrazów dla szybkiego podglądu obrazu i prekompilowanych plików binarnych OpenCL dla szybkiego uruchamiania. Domyślnie pamięć podręczna znajduje się w
$HOME/.cache/darktable/
. Równolegle może istnieć wiele pamięci podręcznych miniatur — po jednej dla każdego pliku biblioteki. --localedir <katalog locale>
- Określa, gdzie darktable może znaleźć ciągi tekstowe, specyficzne dla języka. Domyślna lokalizacja zależy od twojej instalacji. Typowe lokalizacje to
/opt/darktable/share/locale/
i/usr/share/locale/
. --luacmd <polecenie Lua>
- Ciąg znaków, zawierający polecenia Lua do wykonania po zainicjowaniu Lua. Te polecenia zostaną uruchomione po twoim pliku „luarc”.
- Jeśli lua nie jest wkompilowana, ta opcja zostanie zaakceptowana, ale nic nie zrobi.
--noiseprofiles <plik json profili szumów>
- Odczytuje plik json, który zawiera profile szumów, specyficzne dla aparatu. Domyślna lokalizacja zależy od twojej instalacji. Typowe lokalizacje to
/opt/darktable/share/darktable/noiseprofile.json
i/usr/share/darktable/noiseprofile.json
. --conf <klucz>=<wartość>
- darktable obsługuje bogaty zestaw parametrów konfiguracyjnych, zdefiniowanych przez użytkownika w
$HOME/.config/darktable/darktablerc
. Za pomocą tej opcji możesz tymczasowo nadpisać indywidualne ustawienia w wierszu poleceń – te ustawienia nie nadpiszą przy wyjściu parametrów wdarktablerc
. -t <liczba wątków openmp>
- ogranicza liczbę wątków openmp do użycia w równoległych sekcjach openmp