wsadowa edycja zdjęć

Edycja wsadowa jest to proces wywoływania zdjęć w seriach z podobnymi parametrami pracy dla osiągnięcia spójnego efektu końcowego, często pod kątem publikacji zdjęć w katalogach, magazynach bądź książkach. Może to być frustrujące i mało ambitne, dlatego też wyposażono w funkcje, czyniące pracę szybszą i efektywniejszą.

🔗przygotowanie

🔗fotografowanie próbników kolorystycznych

Fotografowanie próbnika kolorystycznego na planie zdjęciowym może zaoszczędzić sporo czasu podczas przetwarzania wsadowego serii zdjęć. Zdjęcie próbnika można szybko użyć jako kolor referencyjny z postprodukcji dla neutralizacji zafarbów - darktable natywnie wspiera próbniki Datacolor i X-Rite (24 i 48).

🔗pracuj w jednolitych warunkach oświetleniowych

Na ile to możliwe, korzystaj z kontrolowanego światła sztucznego dla utrzymania jednolitego oświetlenia w całej serii zdjęć. Nie będziesz musiał się martwić zmianami temperatury barwnej i intensywności oświetlenia w różnych ujęciach. Sfotografuj od nowa próbnik kolorów za każdym razem, kiedy zmienią się warunki oświetleniowe.

🔗korzystaj z trybu manualnego

Jeśli to możliwe, fotografowanie w trybie ręcznym ze stałymi ustawieniami ekspozycji pomoże usunąć część zmienności w serii. W obróbce końcowej wszelkie różnice oznaczają, że każdy obraz będzie wymagał indywidualnych dostosowań, co zmniejszy twoją produktywność.

🔗postprodukcja

🔗podstawowe pojęcia

Postprodukcja jest rozdzielona na dwie niezależne części:

  1. koloryzacja główna

  2. koloryzacja wtórna

Koloryzacja podstawowa jest wykonywana najpierw w kolejce oraz w procesie edycji za pomocą modułów takich jak ekspozycja, wejściowy profil koloru i kalibracja koloru. Jego celem jest normalizacja każdego zdjęcia do tej samej neutralnej rzeczywistości pod względem ogólnej jasności, dokładności kolorów i balansu bieli. Ten etap ma na celu sprawienie, aby wszystkie zdjęcia wyglądały podobnie nudno poprzez usunięcie wszelkich przebarwień i zapewnienie idealnie neutralnej bieli, co jest szczególnie ważne, jeśli w serii wykorzystuje się różne aparaty. Koloryzacja podstawowa nie dotyczy zamierzeń artystycznych ani ekspresji, ale po prostu przygotowania rozsądnej i spójnej podstawy do następnego etapu.

Koloryzacja wtórna odbywa się następnie w kolejce przetwarzania oraz w procesie edycji. To tutaj ma miejsce cała ekspresja artystyczna dzięki modułom takim, jak balans kolorów rgb. Nie ma znaczenia, czy zdjęcia zostały wykonane innym aparatem lub w nieco innych warunkach oświetleniowych.

Celem pierwotnej koloryzacji jest w skrócie zapewnienie powtarzalności koloryzacji wtórnej pomiędzy zdjęciami. Na przykład, jeśli w serii oczekiwany jest nieneutralny balans bieli, znacznie łatwiej jest ponownie wprowadzić nieneutralność w balansie kolorów rgb (przy użyciu tego samego przesunięcia kolorów) na w pełni zneutralizowanych obrazach, niż dostroić pierwotną koloryzację indywidualnie na każdym zdjęciu, zwłaszcza jeśli użyto kilku różnych aparatów.

🔗metoda

🔗profilowanie serii

Najpierw musisz wyodrębnić profil kalibracji kolorów z obrazów próbnika kolorów. Profil ten można następnie zastosować do wszystkich zdjęć zrobionych tym samym aparatem w tych samych warunkach oświetleniowych, kopiując i wklejając stos historii wywołania w widoku stołu podświetlanego. Ten krok należy powtórzyć dla każdego aparatu i konfiguracji oświetlenia.

Uwaga: ten proces działa tylko w przypadku przepływu nowoczesnej adaptacji chromatycznej, który zakłada trwałe ustawienie balansu bieli na źródło światła D65 (jak z aparatu). Więcej informacji znajdziesz w dokumentacji modułu kalibracji koloru.

🔗edycja zdjęcia referencyjnego

Wybierz zdjęcie referencyjne, wykonane w warunkach oświetleniowych najbliższych próbnikowi kolorów, który posłużył jako odniesienie do profilowania. Twoja podstawowa gradacja kolorów powinna być już obsługiwana przez profil używany w module kalibracji kolorów (w połączeniu z modułem wejściowego profilu koloru). Do zakończenia tego etapu pozostaje dostosowanie ustawienia ekspozycji, aby odpowiadało oczekiwanej ogólnej jasności.

Następnie przejdź do ustawień krzywej filmowej rgb: względnej ekspozycji bieli i czerni oraz kontrastu. Zakończ wtórną koloryzacją.

Po wykonaniu tej czynności można zmierzyć jasność i chromatyczność próbki kontrolnej, najlepiej umieszczonej na nieruchomej powierzchni, która jest równomiernie oświetlona w całej serii (i która pojawia się we wszystkich ujęciach). Pomiary te są wykonywane przy użyciu mapowania ekspozycji obszarowej i kalibracji koloru ekspozycji obszarowej. Zostaną one zapamiętane i w razie potrzeby posłużą jako cel dla poszczególnych obrazów.

🔗propagacja wyglądu

Następnie możesz propagować drugorzędną korekcję kolorów (włączając w to krzywą filmową rgb) na wszystkie pozostałe zdjęcia z serii, niezależnie od tego, czy zostały wykonane w tych samych warunkach oświetleniowych, ponieważ powinieneś już propagować podstawową gradację kolorów (profil kalibracji) do odpowiednich zdjęć. Nie zapomnij wkleić historii w trybie dołączania, w przeciwnym razie nadpiszesz także podstawową gradację kolorów.

Samo wykonanie tego kroku nie zagwarantuje jednakże spójnego wyglądu całej serii.

🔗dostrajanie ustawień indywidualnych

Jeśli warunki oświetleniowe uległy pewnym zmianom, każdy obraz będzie wymagał dalszych dostrojeń. Na szczęście, jeśli dotychczas stosowałeś proponowaną metodę, powinno to być stosunkowo proste.

Najpierw zunifkuj ekspozycję, korzystając z próbki kontrolnej i narzędzia miejscowego mapowania ekspozycji.

Następnie w razie potrzeby dostosuj względną ekspozycję bieli w module krzywej filmowej rgb bieli, najlepiej za pomocą próbnika kolorów. Kontrast nie powinien wymagać żadnej regulacji, ponieważ nie zależy od zakresu dynamicznego zdjęcia.

Na koniec zunifikuj adaptację chromatyczną, używając próbki kontrolnej i narzędzia miejscowego mapowania kolorów w module kalibracji koloru.

W większości przypadków powinno to dać wystarczająco dobry efekt. Jeśli jednak tło uległo zmianie, możliwe jest, że te drobne poprawki (mające na celu techniczną normalizację indywidualnej gradacji kolorów podstawowych) nie wystarczą, aby zapewnić równomierny wygląd. W takim przypadku będziesz potrzebować dodatkowego etapu dodatkowej korekcji kolorów, który zaleca się wykonać na podstawie poprzedniego (wspólnego z innymi obrazami z serii), w nowych instancjach odpowiednich modułów znajdujących się później w kolejce. Gwarantuje to, że podstawowa dodatkowa gradacja kolorów pozostanie stała dla wszystkich zdjęć i usprawni pracę. Nie zaleca się wprowadzania dużych zmian w podstawowej gradacji kolorów w celu zarządzania rozbieżnościami w postrzeganiu obejmującymi kontrast z tłem.

🔗kontrola serii

Układ selektywny w widoku stołu podświetlanego pomoże ci porównać obrazy obok siebie po zakończeniu pracy. Aby wyświetlić edycję referencyjną w widoku ciemni, możesz wyświetlić rolkę filmu i zwiększyć jej wysokość lub użyć migawki zdjęcia referencyjnego, nałożonej na bieżący obraz (który niekoniecznie będzie miał ten sam rozmiar).

translations